Nieuws

Nieuwsbrief juni 2023

Beste leden,

Bij deze ontvangt u weer de nieuwsbrief van ‘De Eendracht’. We willen u graag op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen binnen de vereniging. We wensen u veel leesplezier. Vergeet u ook niet de bijlagen te lezen?

Afscheid laatste zorgteam.

Sinds jaar en dag heeft het laatste zorgteam met veel zorg en liefde de zorg gedragen voor de overledenen van onze vereniging. De Eendracht en de Medemblikker begrafenisvereniging hebben gezamenlijk besloten om de laatste zorg voor de overledenen voortaan uit te laten voeren door uitvaartverzorging Dekker.

Tijdens de jaarvergadering van april 2022 hebben we daarom ook afscheid genomen van de laatst overgebleven dames van van het laatste zorgteam: Ellen Groot , Sanneke Bos, Jantien Tijmens en Monique Zijlstra. Wij willen deze dames enorm bedanken voor de jarenlange inzet en de goede zorgen voor de overledenen.

Jaarvergadering 17 juni 2023 

De jaarvergadering van de vereniging wordt om 13:30 uur in het St. Pieter gehouden. 

Bij deze nieuwsbrief is de agenda voor de vergadering toegevoegd. We hopen u allen te mogen verwelkomen op deze middag en de nodige vragen en input van u te mogen krijgen. Het is altijd een zeer gezellige en informatieve middag.

‘We komen eenzaam en we gaan eenzaam’

Interview door Hans Rob met drager Nico Groot.

Mag ik het interview opnemen Nico?

‘Ja hoor.’ Nico laat zijn keyboard zien. ‘Vroeger hadden we Moeskops, de muziekleraar. Ik zal wat voor de ramen hebben gestaan. Nee, muziek was er niet bij. Ik moest koeien melken en dat soort dingen. Mijn zuster mocht blokfluit. Als er dan in de kerk op het orgel gespeeld werd, ik was er gek van. Dan stond ik erbij te kwijlebalken. 

Alleen, als je gaat oefenen op het keyboard moet je vrouw er niet bij zitten.’ ‘Hou nou eens op met dat getingel, steeds hetzelfde!’

‘Ha, ha! Nou, kom op met die vragen!’

Hoe lang ben je al drager Nico?

‘Geen idee. Twintig of vijfentwintig jaar. Ik ben begonnen bij de Algemene. Dat was ‘de andere kant’, van de Bonifaciuskerk. Ze zochten mensen die eigenlijk een los beroep hebben. Als je in loondienst bent, dan kan je niet zomaar vrij vragen.’

Was jij boer?

‘Ik was los. We hadden geen boerderij meer. Ik was zoekende. Ik ben boer geweest van jongs af aan  tot mijn veertigste. Toen kregen we een mestquotum en we moesten een nieuw bedrijf neerzetten: een ligboxenstal. Daar had ik geen zin in. Ik ben geen boer voor honderd koeien. Daarna ben ik gaan zweven. Ik heb bij de vuilnis gewerkt. Ik heb op de Zwarte markt in Beverwijk anderhalf jaar gewerkt en bij Albert Heijn. Allemaal losse dingen eigenlijk. 

In die tijd kwam ik bij de Algemene. Laat nou net dat ik erbij zit onenigheid ontstaan. Dragers en bestuur konden het ergens niet over eens worden. Er was onmin. Toen zijn er dragers naar Agtereek gegaan. Dan hobbel je maar mee want ik was er nog maar net bij. Toen kwam de Katholieke. Kan je bij ons ook niet dragen? Maar je kon toen niet bij de Katholieke én bij de Protestantse dragen.

Trudy Knol zei: ‘Je komt gewoon bij ons en dan zien we wel hoe het gaat.’ Zij zat bij de Katholieke, bij de Eendracht. (stilte) Lia Bot heeft ook heel veel gedaan voor de begrafenisvereniging.’

Waarom wilde je drager zijn?

‘Vroeger deed mijn ome Piet het ook. En kijk, je komt van de boerderij, je hebt dood meegemaakt. Dode dieren en dat soort dingen. Je weet dat iemand dood gaat. ’s Middags weet ik niet eens meer wie ik ‘s ochtends begraven heb. En zo hoort het eigenlijk. Als het een bekende is, is het anders.

Ik heb nog nooit een kind begraven. Mensen die onder de veertig zijn, trek ik me wel aan.’

Wat motiveert je dat je dit werk zo lang heb kunnen doen?

‘Omdat je er geen erg in hebt. Je krijgt telefoon en dan maak je je klaar. Pak aan en je gaat. Je bent er toch een ochtend mee bezig hoor. Je kijkt of je kleren knap zijn. Dat doet mijn vrouw allemaal maar het moet toch gebeuren.’

Wat vind je leuk aan dit werk? Nou ja leuk is misschien niet het goede woord.

‘Dat er tekort doodgaan! Ha, ha! Nee hoor, gekkigheid. Leuk is het niet maar het moet gewoon gebeuren. En er moeten mensen voor zijn die het willen doen. En we hebben een mooi clubje nou. Alleen, ze worden ook ouder. Jongelui aantrekken zal een beetje moeilijk zijn.’

Is er wel eens een bijzondere uitvaart geweest waar je een herinnering aan hebt?

‘Het was wel leuk dat wij als dragers soms uitgenodigd werden naar de tafel in Sint Pieter. Voor de broodmaaltijd na de uitvaart. Dat is echt een ouderwets iets hoor. Vroeger was dat heel gewoon. En dan kreeg je nog sigaren ook.’

Nabestaanden kunnen betrokken zijn bij een uitvaart. De nabestaanden willen bijvoorbeeld zelf dragen of zelf de kist in het graf zetten. Wat vind jij daarvan?

‘Het stoort me niet. We geven wel advies. Wordt het niet emotioneel bij het zakken van de kist. Het is de tijd. Vroeger toen ik op de Jozefschool zat, zag je als kind de dragers met zo’n baar op de schouder langs de school gaan. Tegenwoordig moet het op een kar. Toen was de mis ook heel anders, streng. Nu mag ieder zijn eigen muziek draaien.’ 

Ik hoor wel eens kritiek op de kleding die de dragers aan hebben. Hoe zie jij de dragers het liefst gekleed?

‘Sommige mensen hebben een hekel aan die zwarte pakken en die hoed. Het is traditie. Die moet je niet overboord gooien. Zoals we nu zijn, ja dat vind ik goed. Je moet niet teveel aan de weg timmeren met zulke dingen. Een pak is ook goed.’

Maar als er nou wordt gevraagd, kunnen de dragers in het wit gaan bijvoorbeeld.

‘Dan moeten ze zelf voor alle kleren zorgen! Dan zijn de kosten voor de familie. Ze kunnen alles voor elkaar krijgen maar het moet ook weer niet te gek worden.’

Zijn er moeilijke situaties geweest waar je mee te maken kreeg als drager?

‘Nee, eigenlijk niet. Er kan wel eens wrijving zijn onder de dragers. Over het algemeen is de sfeer goed onderling. Je ziet elkaar anderhalf uur en dan wissel je wat nieuwtjes uit.’

Welke voldoening geeft het dragen?

‘Je doet het omdat je weet dat het moet. En ik heb er de tijd voor. Bij sommige overledenen denk ik wel eens, er gaat een hoop kennis de grond in. Dan denk je, zonde! Maar ja, we weten allemaal dat we eenzaam komen en eenzaam gaan. Wou je nog koffie?’ Alsjeblieft.

Jullie gaan verhuizen naar Stede Broec. Wil je daar ook drager worden? Of ander vrijwilligerswerk?

‘Nee, dat is over. Mijn benen zijn niet meer zo sterk. En ik ben nou tweeënzeventig, ik vind het een mooie tijd om afscheid te nemen. Vrijwilligerswerk heb ik nog in Medemblik. De laptopclub. Dat zal ik ook moeten opgeven. Dat vind ik wel jammer. 

En we reizen graag. Met z’n tweeën. Naar Amerika en Canada. Vorig jaar waren we zes weken in Florida.
Behalve spelen op het keyboard heb ik plezier in videobewerking. Vorig jaar heb ik met vier camera’s de eindmusical van groep 8 uit Onderdijk opgenomen. Van die vier opnamen heb ik één film gemaakt.

Dank je wel voor dit interview en voor de koffie Nico.

E-mail adres

Wij hebben nog niet van alle leden een e-mail adres ontvangen. Een aantal van u heeft hier bewust voor gekozen en dat is prima. Wanneer u deze nieuwsbrief voortaan wel per e-mail wilt ontvangen (dit scheelt papier én is minder belastend voor de leden van het bestuur) kunt u uw e-mail doorgeven via het volgende e-mail adres: de_eendracht@outlook.com

Ook  kinderen en jongeren kunnen lid worden van De Eendracht!

Veel van onze leden hebben kinderen. Ook uw kinderen kunnen lid worden van de vereniging. U mag hen natuurlijk altijd eens verwijzen naar onze mooie vernieuwde website om hen te attenderen op de diensten van onze mooie vereniging. De jaarcontributie van kinderen tot en met 17 jaar is slechts € 3,00 per kind.

Kijk gerust een op: https://www.eendrachtmedemblik.nl/  en meld u aan of stel uw vragen. Wij geven u (of uw kinderen of familie/vrienden/kennissen) graag advies of antwoorden op uw vragen. 

Met vriendelijk groet,

Namens het bestuur van De Eendracht 

Sjaak Pronk, voorzitter