Nieuws

Nieuwbrief mei 2024

Beste leden,
Bij deze ontvangt u weer de nieuwsbrief van ‘De Eendracht’. Wij willen u graag op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen binnen de vereniging. Deze keer hebben verschillende leden ook hun bijdrage geleverd aan deze nieuwsbrief, waardoor de inhoud weer heel persoonlijk is geworden.
In de bijlage van deze nieuwsbrief ontvangt u ook de uitnodiging voor onze jaarvergadering. Deze zal gehouden worden op zaterdag 18 mei om 14:00 uur in St. Pieter, Ridderstraat 9, Medemblik. Wij hopen op een grote opkomst.


Nieuwe kleding dragers

Naar aanleiding van de vorige jaarvergaderingen heeft het bestuur zich opnieuw verdiept in nieuwe kleding voor de dragers. Ook het bestuur was van mening dat de dragers van ‘de Eendracht’ in een moderner jasje gestoken mag worden. Wellicht door een ‘nieuwe look’ worden de dragers ook weer vaker gevraagd bij uitvaarten. Inmiddels zijn de nieuwe pakken aangeschaft en Ton Kroezen heeft hier een mooi stukje over geschreven wat u hieronder kunt lezen.

Kleren maken de man

Geschreven door Ton Kroezen

Dit oude gezegde gaat zeker op voor de nieuwe kleding van de dragers van de Eendracht. 
Bij begrafenissen kon je ons altijd uittekenen: lange grijze jas met daaronder een grijs gestreepte pantalon, zwarte handschoenen en een hoge hoed. Jarenlang prima……maar hoe verder in de tijd….hoe gedateerder óók.

de 'oude' kleding van de dragers (foto: Wim de Lange)

In 2023 hoorden we van meerdere kanten “Jongens, dat kan echt niet meer, die kraaien zijn niet meer van deze tijd,
kan dat niet anders?”

De koppen werden bij elkaar gestoken en drie dames werden afgevaardigd richting Modehuis Dirk de Wit in Bovenkarspel. Dat waren Ina Pronk, Thea de Wit en Joset Fit. De dames maakten er een uitje van, lieten zich goed voorlichten en maakten een selectie voor een nieuwe outfit.  

Op donderdag 11 en vrijdag 12 januari hadden de dragers in twee groepen daarna ook hun uitje! Ook wij naar Dirk de Wit in Bovenkarspel. We werden warm onthaald en zaten al gauw aan de koffie met een kledingspecialist van het huis. Eén voor één werd de maat genomen en de paskamer in gestuurd. Wat er die morgen gebeurde is onvergetelijk. De eigen kloffies gingen uit en de nieuwe kleding aan en ieder van ons voelde het letterlijk: ‘kleren maken de man.’ We konden onze eigen ogen nauwelijks geloven. Die eerste keer droegen we een wit overhemd onder het giletje en we waren stuk voor stuk het mannetje! Iedereen op de foto en iedereen dik tevreden. 

De reacties op de foto’s waren allemaal positief, maar al gauw was iedereen het er ook over eens dat de combinatie met een wit overhemd veel te feestelijk stond. We gaan niet naar een bruiloft! We zijn tenslotte dragers. Er was ook een tegenvaller, namelijk dat onze blauwe overjassen niet direct leverbaar waren. Maar we waren het erover eens dat we liever zouden wachten op de levering aan het eind van de zomer, dan dat we een alternatief zouden kiezen.
In Sint Pieter konden we de kleding ophalen en ook dat werd weer een gezellig samenzijn. Voor het witte overhemd was een stemmig donkerblauw overhemd in de plaats gekomen. We zijn het er unaniem over eens dat we er in de komende periode piekfijn uit zullen zien. 

Bent u nieuwsgierig geworden naar de nieuwe ‘look’ van onze dragers? Tijdens de jaarvergadering worden de nieuwe pakken gepresenteerd! 

Bestuur naar regiovergadering FKB

De Eendracht is aangesloten bij de Federatie van Katholieke Begrafenisinstellingen zonder winstoogmerk.

Ieder jaar verzorgd het FKB een regiovergadering voor de aangesloten uitvaartverenigingen in NoordHolland. Afgevaardigden van ons bestuur zijn daar ook altijd bij aanwezig. Gesproken wordt over wetgeving, financiën, hoe verenigingen bepaalde problemen oplossen, actuele zaken en er worden gesprekken gevoerd over het beleid van verschillende verenigingen. Notulen van deze vergaderingen zijn te vinden op de website van het FKB: https://f-k-b.nl

Afscheid van Cor Hoogendijk

Op 17 oktober hebben we helaas veel te vroeg afscheid moeten nemen van onze drager Cor Hoogendijk.
Cor overleed plotseling en is maar 75 jaar geworden.
Cor was sinds augustus 2007 een trouw lid van het dragersgilde van de Eendracht. Alshet even kon was Cor present. Hij nam zijn taak als drager altijd heel serieus. Na afloop van een uitvaart kon hij altijd goed relativeren wanneer hij in gesprek ging met de andere dragers. Drager zijn valt namelijk niet altijd mee, je voelt en ziet het verdriet van nabestaanden en dan is het goed om na de begrafenis daar even over na te praten.
Cor was ook een vaste bezoeker van de jaarvergadering van De Eendracht, vaak had hij rake opmerkingen en  je kon aan zijn gezicht niet altijd aflezen of hij het meende of niet. Hij kon heel serieus zijn én hij zorgde er ook altijd voor dat er even flink gelachen werd. Een vergadering met Cor erbij was nooit saai. Cor wordt gemist door de dragers en het bestuur.

 Herinneringen aan Cor Hoogendijk 
Geschreven door zijn beste vriend Jan Schoenmaker en zijn vrouw Afra
Cor was een goed persoon. Als iedereen leefde zoals hij, dan zag de wereld er een stuk beter uit. Als je een handje tekort kwam of je vroeg hem om raad, dan stond hij altijd voor je klaar. Cor heeft drie prachtige dochters en was nog steeds verliefd op zijn Jannie. 

Als kind moest Cor al aanpakken. Helpen op de tuin of bij de koeien van zijn vader. De koeien spraken hem het meest aan. Samen met zijn vrouw Jannie heeft hij een hele veestapel opgebouwd. Dat waren drukke jaren. Nadat hun bedrijf was verkocht hebben ze samen mooie reizen gemaakt.

Cor was drager bij onze vereniging De Eendracht. De uitvaartleidster kon altijd een beroep op hem doen. Alleen de kleding van de dragers vond Cor ouderwets. Vooral de hoed.

Om te ontspannen ging Cor bij de Compagniezangers zingen. De oefenavonden liepen meestal uit, in plaats van tien uur werd het vaak twaalf uur of zelfs nog later. Met een biertje erbij komen de verhalen op tafel en Cor had altijd wel wat te vertellen. De optredens van het koor gingen door heel Nederland. En al waren er tekort chauffeurs, Cor reed altijd wel. Als een optreden afgelopen was aten we vaak bij Van der Valk in Wieringerwerf, want het werd meestal te laat om nog thuis eten te koken. Na de Compagniezangers kwam het koor Medemalaca Vocali in zicht. Een bestuurslid zei: ’Als je bij ons komt zingen, krijg je een appeltaart.’ Daar had Cor wel oren naar... Zeventien jaar heeft hij als eerste tenor mogen zingen bij Medemalaca waar hij node wordt gemist.
Cor was ook heel sportief. Hij wandelde en fietste graag. Verder deed hij ook aan bootcamp en koersbal. Daarom was iedereen ook verbijsterd toen hij zo plotseling overleed.

Twee nieuwe katheders

U leest het goed: De vereniging heeft twee nieuwe katheders in bezit. Sjaak Pronk en Jan de Wit hebben een schitterend ontwerp gemaakt en uitgevoerd. Ook hebben zij de katheders voorzien van ons logo. De katheders zijn zeer stevig en ze zijn echt prachtig geworden.

Omdat de meeste leden van het bestuur nog nooit van het woord katheder hadden gehoord, is speciaal voor hen (en ook voor u) de betekenis van het woord katheder opgezocht en hieronder omschreven:

Katheder betekent een hoge lessenaar waar een spreker papieren op kan leggen. Achter een katheder worden onder andere betogen en voordrachten gehouden. Wat een muziekstandaard voor een muzikant is, is een katheder voor een spreker.

Interview met aftredende drager Thomas van Hulsen
Ik wilde dienstbaar zijn voor de maatschappij

Interview door Hans Rob

Kun je iets vertellen over je jeugd?
Jawel, ik ben geboren in Abcoude, op 14 mei 1945, net na de bevrijding. Ik was een bevrijdingskind. Mijn ouders waren door het dolle heen. Ik moest Tom heten, naar de Tommy’s, de Canadezen. Mijn vader was tolk voor de Canadezen. We zouden eigenlijk naar Canada verhuizen, maar mijn moeder kreeg haar tweede kind, mijn zusje Els en toen bleven we in Nederland. Mijn vader zat bij de brandweer. Zodra de bel ging van de brandweer bij het stadhuis liep de jeugd er ook naar toe. En we speelden daar in de buurt.
Was je gelukkig? 
Ja, heel erg. Er kwam elk jaar wel een broertje of zusje bij. Ik was de oudste en voelde me verantwoordelijk. We hadden net na de oorlog natuurlijk geen wasmachine, dus ik hielp als klein jochie mijn moeder met de was achter op het plaatsje. En dan moesten we warm water hebben en dat haalde ik dan bij de bakker.
Bij de bakker? 
Ja, die had warm water bij de oven. Een emmertje water voor 5 cent of zo. Ik had een gehoorafwijking toen ik 6 jaar was. Ik lag zes weken in het ziekenhuis en kreeg spuiten penicilline Dat is uiteindelijk beter geworden. Toen ik 11 was ben ik naar Heiloo gegaan. Daar ging ik naar de landverkenners. In Abcoude was ik al welp. Ik heb een moeilijke periode gehad op de middelbare school. Ik ging van de ene naar de andere school. Eerst de ULO, toen naar de handelsschool en toen nog een jaar naar de koksschool in Amsterdam, dat was niet zo florissant. En ben ik op mijn zestiende gaan werken als leerling in de horeca. In het leerlingstelsel van de horeca had ik mijn draai gevonden.
Toen haalde ik goeie cijfers.
Kun je iets vertellen over je werkzame leven? 
Ik begon te werken in Amsterdamse restaurants als commis de cuisine. In ‘De vijf vliegen’ en ‘De Dikker en Thijs’. Dan ben je keukenhulp of kokshulp. We woonden toen in Amstelveen.  Marga vult aan: Een goede kok voedt de kokshulp op. En geeft een schop onder z’n  kont als ie het niet goed doet.  Thomas vertelt verder: Je stond staand te werken op twee benen. Dat moest. En als je dan op één been wat stond te leunen, schreeuwde de kok: ‘Op twee poten staan!’  En schopte tegen je poten dat je bijna op de grond viel.

In 1966 ging ik in militaire dienst. Ik heb gewerkt in de officiersmess van de Luchtmacht  in Hilversum. Daar liep je in een wit pak met gouden knopen en witte handschoenen.  In 1968 ben ik getrouwd, woonde in Medemblik en was ik chef-kok geworden van ‘De twee schouwtjes’.  Ruim vier jaar heb ik gewerkt met Frans Fit. Na onenigheid met Frans ben ik gestopt en ging ik kaas rondbrengen in Noord-Holland. Met een vrachtwagentje ben ik naar restaurants en winkels gereden. Uiteindelijk ben ik in 1973 eigen ondernemer geworden, op het Bagijnhof. We hadden een huisje gekocht van mevrouw Raat. Daar ben ik een winkel in kaas, wijn en delicatessen begonnen en we verzorgden ook catering. In 1980 hebben we flink verbouwd. We hadden het pand van de buurman erbij gekocht, het pand van Jan Beek. Ik heb daar gewerkt tot 1991, toen overleed mijn vrouw. Na haar dood verhuurde ik  de zaak aan diverse mensen en dat was tot twee jaar geleden mijn hoofdinkomen. In 2000 heb ik de brandbeveiliging verkocht en zijn we restaurant Way Point begonnen bij het Regattacentrum, tot 2005. In die tijd ben ik ook een maand mee geweest naar de Olympische Spelen in Athene om voor de zeilers te koken. 
Wat deed je naast je werkzame leven? 
Ik zat al bij de scouting en kwam bij de brandweer vanaf 1974. Ik deed daar cursussen tot leermeester en heb in deze regio een hoop brandweerlieden opgeleid. En ik heb in de brandbeveiliging gezeten met het controleren van brandblusapparaten. Er valt even een stilte… Mijn eerste vrouw had ik leren kennen via de scouting. Mijn kinderen Sandra en Bram zijn geboren in ’69 en ’71. In 1994 heb ik de Europese Jamboree gedaan en in 1995 de Wereld Jamboree in Biddinghuizen op het Lowlandsterrein. Met 20.000 deelnemers en 2000 mensen in de begeleiding. Daar ben ik hoofd security en health geworden en deed ik met een politieofficier de aansturing hiervan. Dat was een heel intensieve tijd. Ik zit al vanaf mijn zesde bij scouting. Nu nog steeds, ik zit bij de Kampstad in Harderhaven, bij Harderwijk, dat is een kampeerterrein voor de scouts. Dat wordt beheerd door vrijwilligers. Marga en ik doen daar elk jaar een week de leiding.             
Wanneer ben je begonnen als drager?
In 2006 waarschijnlijk, Lia Bot vroeg me. Het laatste jaar zijn niet veel dragers nodig geweest. De eerste jaren, toen ik begon, werden meer mensen begraven.
Wat trok je aan in het drager zijn?
Ik wilde dienstbaar zijn voor de maatschappij. En bij de brandweer ga je ook wel eens met dode mensen om dus het was voor mij geen trauma of wat dan ook. Ik heb mijn vrouw begraven in 1991 en drie moeders begraven. Ik heb wel eens geoefend met familieleden van de overledene hoe we met de kist netjes een trap af konden lopen. Dat oefenden we met op elkaar gestapelde pallets in een bedrijfsunit.
Wat heeft je gemotiveerd om het zo lang te doen? 
Je doet het voor de gemeenschap. Het was een goede club van dragers. Allemaal gemotiveerde mensen.
Heb je herinneringen aan een uitvaart? 
Mijn eega en de moeders zijn begraven op het kerkhof. Het kerkhof wordt goed onderhouden. Daar ben ik trots op dat het zo goed gaat in Medemblik. Dat je het begraven netjes doet vind ik van wezenlijk belang. Dat nabestaanden daar een goed gevoel over hebben als je het kerkhof afloopt. En ik vind het schitterend dat vrijwilligers dit werk doen. Er zijn nabestaanden die de kist zelf willen dragen of op een andere manier betrokken willen zijn. 
Wat vind jij daarvan?  
Ja, prima. Dat hebben we in onze eigen situatie ook gedaan. Bij mijn vrouw hebben de kinderen dat gedaan. En de broers en zussen. En ook bij oma van der Lee en van Schagen.
Hoe zie jij de dragers het liefst gekleed?
Zoals wij waren. Met de hoge hoed vond ik wel erg mooi. Als het allemaal te vrijblijvend wordt… Ik hou toch meer van traditioneel.

Ga je nog extra vrijwilligerswerk doen naast je vrijwilligerswerk bij de scouting nu je gestopt ben als drager? 
Wat nog meer? Ik ben voorzitter van de KBO en ik ben bij de scouting. En ik zit nu in het jongerenkoor Unciaal. Dat vind ik erg leuk. En ik ben er trots op. Al die mensen gaan dan niet meer naar de kerk, maar het koor staat toch
op het altaar, bijna dertig personen en die zingen en zij maken daar een goeie ceremonie van. Ik vertel het hier en daar wel.      

E-mail adres

Wij hebben nog niet van alle leden een e-mail adres ontvangen. Een aantal van u heeft hier bewust voor gekozen en dat is prima. Wanneer u deze nieuwsbrief voortaan wel per e-mail wilt ontvangen (dit scheelt papier én is minder belastend voor de leden van het bestuur) kunt u uw e-mail doorgeven via het volgende e-mail adres: de_eendracht@outlook.com

Ook  kinderen en jongeren kunnen lid worden van De Eendracht!

Veel van onze leden hebben kinderen. Ook uw kinderen kunnen lid worden van de vereniging. U mag hen natuurlijk altijd eens verwijzen naar onze mooie vernieuwde website om hen te attenderen op de diensten van onze mooie vereniging. De jaarcontributie van kinderen tot en met 17 jaar is slechts € 3,00 per kind. Kijk gerust eens op: https://www.eendrachtmedemblik.nl/  en meld u aan of stel uw vragen. Wij geven u (of uw kinderen of familie/vrienden/kennissen) graag advies of antwoorden op uw vragen. 

Met vriendelijk groet, 

Namens het bestuur van De Eendracht

Sjaak Pronk, voorzitter